t="69">

p.s.2001.03.24

S

LATAJĄCA ŁÓDŹ

PBY "CATALINA", Consolidated

Najczęściej spotykany typ łodzi latającej na scenie II wś. Weszła do uzbrojenia w 1936 roku. Głównym jej zadaniem był rekonesans morski, ale skuteczniejsze okazały się być B-17 i B-24. Największą ich zaletą była możliwość lądowania na wodzie, dzięki czemu mogły stacjonować w miejscach gdzie nie było lotnisk. Okręty bazy dla nich, pełniące rolę warsztatów, stacji paliwowych i koszar dla załogi, mogły kotwiczyć w osłoniętych zatokach lub w ujściach rzek. Ze względu na swoje możliwości lądowania była bezcenna dla załóg zestrzelonych samolotów. Tysiące lotników zawdzięczało życie szybkiemu przybyciu Cataliny. Były powolne, co uniemożliwiało wykorzystanie ich w roli samolotów bombowych. Bardzo skuteczne w zwalczaniu okrętów podwodnych. W ciągu wojny wyprodukowano ich ok. 3300 sztuk, z czego 40% stanowiły amfibie (mogły lądować na wodzie i na lądzie). Ok. 1/5 samolotów przekazano państwom sojuszniczym. Były silnie uzbrojone. Mogły zabierać do 1800 kg bomb, zazwyczaj wyposażano je w 5 skierowanych we wszystkie strony kaemów. Normalny patrol łodzi trwał od 8 do10 godz.

Dane techniczne:

Rok wprow. - 1936

Ilość prod. - 3300

Prędkość - 243,2 km/h

Masa - 16 ton

Uzbrojenie - 3x7,62, 2x12,7mm

Udźwig - 1814 kg.

Załoga - 7

Zasięg - 3200 km