t="69">

p.s.2001.03.24

S

SAMOLOT BOMBOWO/SZTURMOWY

A-20 "Havoc/Boston", Douglas

W Wielkiej Brytanii zwany był Boston. Był budowany początkowo od 1939 roku wyłącznie na eksport, chociaż Korpus Lotniczy Armii Stanów Zjednoczonych ( przemianowany 20 czerwca 1941 roku na Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych) otrzymał pierwsze A-20 jeszcze pod koniec 1940 roku. Podczas ataku na Pearl Harbor było na Hawajach kilkanaście takich maszyn. Uczestniczyły także w walkach na Nowej Gwinei. Był dwusilnikowym średnim bombowcem, ale był niewielki w porównaniu z B-25 lub B-26. Początkowo był konstruowany jako maszyna dwumiejscowa, w wersjach seryjnych miał stanowisko dla bombardiera w przedniej części kadłuba oraz dolnego strzelca. Jedynie specjalny wariant szturmowy, używany na Pacyfiku do zwalczania żeglugi, A-20G miał dwuosobową załogę. Samolot był zwrotny i szybki, ale udźwig bomb wynoszący w przeciążonym wariancie 2 tony osiągnięto kosztem znacznej redukcji zasięgu. W późniejszej fazie wojny uzbrojono go w dodatkowe wkm-y kalibru 12,7 mm, czyniąc z niego potężny środek ogniowy. Z uwagi na niewielki  zasięg w porównaniu z innymi dwusilnikowymi bombowcami B-25 i B-26, nie nadawał się do służby na Pacyfiku i dlatego używany był przede wszystkim na teatrze europejskim. Z prawie 7000 wyprodukowanych sztuk ZSRR przyjął 3000, Wielka Brytania otrzymała 1800, kilkanaście znalazło się w lotnictwie holenderskim, z czego kilka dostało się w nienaruszonym stanie w ręce japońskie podczas walk na Jawie. Lotnictwo Armii Stanów Zjednoczonych posiadało 2000 maszyn tego typu, wliczając w to samoloty przerobione w końcu 1942 na nocne myśliwce (typ P-70), a także na samoloty rozpoznania fotograficznego F-3.

Dane techniczne:

Rok wprow. - 1940

Ilość prod. - 6 800

Prędkość - 451,2 km/h

Masa - 10,9 ton

Uzbrojenie - 5-10x12,7

Udźwig - 1814 kg.

Załoga - 3

Zasięg - 1424 km