t="69">

p.s.2001.03.24

S

OKRĘTY PODWODNE

"I A" ( U-25, U-26)

W 1935 roku niemieckie OKM zamówiło 36 okrętów opartych na planach IVS dla Finlandii i Hiszpanii. m.in. i typ II. Zbudowano je bardzo szybko i przetestowano za granicą. Pomimo ogromnej pracy nad prototypami firmy IVS w Hiszpanii, okazało się że okręty te miały wiele wad konstrukcyjnych. Były niestateczne, powolne w zanurzaniu, łatwe do wykrycia i śledzenia za pomocą hydrolokatorów. Uznano je za nie nadające się do zadań bojowych i przeznaczone zostały do celów doświadczalnych i propagandowych. Jednak ze względu na brak wystarczającej liczby gotowych jednostek na początku wojny musiały zostać użyte w patrolach bojowych. W październiku 1939 roku oba okręty zostały skierowane do patroli na Morzu Śródziemnym.

U-25 - Oddany do służby w kwietniu 1936 roku. Pod dow. kpt. Victora Schutze został skierowany 18 października 1939 roku na Morze Śródziemne. Podczas oczekiwania na wejście w cieśninę Gibraltarską zaatakował 2 statki. pierwszy zatopił pomimo 4 pierwszych prób nieudanych, a drugi zaatakował działem i podczas ostrzału oporowrotnik działa spowodował pękniecie luku wyrzutni torpedowej i okręt musiał wracać do bazy do której dotarł 4 listopada 1939 roku. 13 stycznia 1940 roku wypłynął na Atlantyk z bazy na Helgolandzie. Płynąc w stronę półwyspu Iberyjskiego w rejonie Szetlandów zatopił 3 statki: szwedzki, brytyjski i norweski o tonażu 13 000 BRT. Następnie zatopił jeszcze jeden statek. Dla uzupełnienia paliwa wpłynął nocą 30 stycznia wpłynął do Kadyksu. Po powrocie na morze zatopił swój 5 statek: frachtowiec brytyjski (6800 BRT). Na skute awarii okręt przerwał patrolowanie i płynąc ze zmniejszoną prędkością koło Szetlandów zatopił duński zbiornikowiec "Chastine Maersk" (5200 BRT). 3 lutego 1940 roku po pobraniu paliwa ze statku zaopatrzeniowego w zatoce Kadyksu, posłał na dno w rejonie ujścia Tagu, s.s."Armanistan". Powrócił do bazy 19 lutego 1940 roku. 3 kwietnia 1940 roku został wysłany do Narwiku i zajął pozycję w fiordzie Vest. Tam bezskutecznie atakował brytyjskie niszczyciele. 17 kwietnia 1940 roku otrzymał rozkaz opuszczenia fiordu i patrolowania w głębi morza. W końcu 6 maja 1940 roku nie zatopiwszy żadnego statku na skutek wadliwych torped powrócił do kraju. 8 czerwca 1940 roku pod nowym dowódcą Heinza Beduhna ponownie wypłynął na Atlantyk i zatopił brytyjski krążownik pomocniczy "Scotstoun" (17 000 BRT). Podczas ataku na zbiornikowiec został staranowany przez płynący za nim inny statek i musiał zawrócić do bazy z pogiętymi peryskopami i uszkodzonym kioskiem 29 czerwca 1940 roku. 1 sierpnia 1940 roku wypłynął z Wilhelmshaven i 1 lub 3 sierpnia 1940 roku zatonął po wejściu na minę na południe od Terschellingu. Zginęła cała załoga.

U-26 - Oddany do służby w maju 1936 roku. Pod dowództwem kpt. Klausa Ewertha na początku wojny otrzymał zadanie zaminowania bazy morskiej w Portland. Na pokładzie miał ładunek min TMB. Były to miny niekotwiczne, denne, o długości 2 m i ładunku 560 kg. Po paru próbach dopiero 8 września 1939 roku udało mu się postawić miny i wycofać się na głębokie wody. Podczas wycofywania się z kanału La Manche został zauważony przez Brytyjczyków, którzy podali do wiadomości, że zatopili niemiecki okręt podczas minowania. U-bootowi udało się jednak wymknąć, a na postawionych przez niego minach zatonęły 3 neutralne statki (17 414 BRT) oraz brytyjski patrolowiec "Kittiwake". Do bazy wrócił 26 września 1939 roku. Okręt został skierowany 22 października na Morze Śródziemne i miał zaminować bazę morską w Gibraltarze. Jednak ze względu na złe warunki pogodowe i silne brytyjskie patrole musiał z tego zrezygnować i powrócić do bazy 5 grudnia 1939 roku, gdzie dostał inne zadanie do wykonania. 1 lutego 1940 roku pod wodzą nowego dowódcy kpt. Heinza Scheringera wypłynął na Atantyk i zatopił 3 statki o łącznej masie 10 500 BRT. Niestety na skutek awarii musiał przerwać patrol i wracać do bazy 1 marca 1940 roku. 15 kwietniu 1940 roku dostał zadanie eskortowania statków do Narwiku. Po drodze rozkaz zmieniono i udał się on do Trondheim. W drodze powrotnej storpedował i zatopił brytyjski frachtowiec "Cedarbank" (5200 BRT). Powrócił do bazy 25 kwietnia 1940 roku. 23 maja 1940 roku wypłynął znowu na Atlantyk w misji zaopatrzeniowej. Powrócił do bazy 5 czerwca 1940 roku. Ponownie wypłynął 20 czerwca 1940 roku. W końcu czerwca dotarł na miejsce swego patrolu. Miał poważne problemy z silnikami, a mimo to zatopił 3 statki: grecki, estoński i norweski i uszkodził płynący w konwoju brytyjski frachtowiec "Zarian" na południowy zachód od Irlandii i został wypatrzony przez brytyjską korwetę "Gladiolus". Korweta zrzuciła na niego 36 bomb głębinowych, które go lekko uszkodziły powodując niewielkie przecieki. Nad ranem 1 lipca 1940 roku okręt wyszedł na powierzchnię, aby naładować akumulatory. Wdedy nadpłynęła brytyjska kanonierka "Rochester" i australijski samolot Sunderland z 10 Dywizjonu Coastal Command. U-boot przerwał ładowanie i skrył się pod wodą. w miejsce to samolot zrzucił 4 bomby 110-kilogramowe, które jednak nie wyrządziły dużych szkód. Okręt pewnie zdołał by uciec, ale uszkodzone silniki, nie naładowane baterie i przecieki uniemożliwiły mu to. Musiał wypłynąć na powierzchnię i uruchomić procedurę samozatopienia, a załoga wyskoczyła do wody. Wszystkich 48 członków załogi wyłowiła brytyjska kanonierka.

 Dane techniczne:

Wodowany: - 1936

Wyporność - standardowa 862 / w zanurzeniu 983 ton

Prędkość - na powierzchni 17,8 / w zanurzeniu 8,3 węzła

Liczba wyrzutni torped - 6 kal. 533 mm

Uzbrojenie - 1x105, 1x20 mm

Liczebność typu - 2

Zatopionych - 2

Wymiary - dł. - 72,4, szer. - 6,2, zan. - 4,3.

Zasięg - 6 700 Mm (12 węzłów/h), w zan. 78 Mm (4 węzły/h).